…Μ’ αυτόν τον τρόπο εργάσθηκα περίπου ενάμισυ χρόνο, γύρω στα ’52-54. Με μια διαφορά από τους Σπανιόλους. Εκείνοι περνούσαν πλακάτο το τοπικό χρώμα, ενώ εγώ προετοίμαζα την επιφάνεια με ορισμένους χρωματικούς διατονισμούς, έτσι που ο τόνος του πιστολέ να βρει ένα προετοιμασμένο, σχετικά, έδαφος. Ήθελα δεν ήθελα, πάντρεψα δύο τεχνικές: την τεχνική της Σχολής της Αθήνας και αυτή του πιστολέ των Ισπανών. Μέσα απ’ όλη αυτή τη σχέση βγήκε ένα νέο αποτέλεσμα, μ’ ένα νέο αισθητικό ενδιαφέρον, που ανταποκρίνονταν περισσότερο στις ανάγκες της λιτής και μεγάλης επιφάνειας της Γιγαντοαφίσσας…

Το1952-1953, στη Βαρκελώνη, ο Γ.Β. έμαθε από τους ισπανούς συναδέλφους του την τεχνική του πιστολέ, με την οποία οι Καταλάνοι «στόλιζαν» τις προσόψεις κτηρίων στη Rambla…